Felix Claus
De lezing van Felix Claus is een terugkijken op 37 jaar vakuitoefening. Een vak dat voor hem dienstbaar is naar de mens en de samenleving. Uitgaande van het principe van gelijkwaardigheid, verbeeld door Rembrandts Staalmeesters, is voor hem ook elke opgave gelijkwaardig en verdient gelijke aandacht. Felix neemt ons mee langs de condities, randvoorwaarden en kaders die de ontwikkeling van zijn werk hebben bepaald. Die condities heeft hij geordend met de begrippen plaats, tijd en bouwtechniek. Met behulp van het eerste benadrukt Felix de gelaagde betekenis en historisch gegroeide voedingsbodem van Nederland, en Amsterdam in het bijzonder. Zo heeft hij zich herhaald laten inspireren en sturen door lokale factoren, typologieën, historische lagen en details.
Via de conditie tijd grijpt Felix de gelegenheid aan om de verschillende fases in stedelijke, maatschappelijke, vakmatige én ruimtelijk-politieke context te benoemen die zijn oeuvre hebben gekleurd. Het levert een inzicht in de snelle veranderlijkheid van context en ook enige amicale steken onder water op. Onder de noemer bouwtechniek illustreert Felix zijn voorliefde voor materiaal, detail en vakmanschap die, onder alle wisselende omstandigheden, voortdurend navolgbaar is in zijn werk. De lezing eindigt met een persoonlijk statement waarin andermaal het belang onderstreept wordt van samenhang, dienstbaar ontwerpen, een kritische omgang met architectuurhistorische ijkpunten en, bovenal, een voortdurende zoektocht naar de essentie van architectuur.